قدمت و تاریخچه نوروز به زمان های پیش از شکل گیری ایران و قبل از دوره مادها و هخامنشیان بر می گردد از سه هزار سال پیش از میلاد در آسیای میانه و آسیای غربی دو عید رواج داشته است عید آفرینش در اوایل پاییز و عید رستاخیزی که در آغاز بهار برگزار میشدند.
اگر به واژه شناسی نوروز بپردازیم نوروز واژه ایی است مرکب از دو چیز که درکنار هم دیگر به معنای روز نوین میباشند و در اصل در زبان پارسی میانه این واژه نوک روچ یا نوک روز می باشد.از ابوریحان بیرونی که غنی ترین و معتبر ترین آثار مکتوب را دارد آمده است که چون نوروز روز اول ماه فروردین ماه است روز نو نام دارد.
اگر بخواهیم در مورد نوروز باستان و چگونگی آن صحبت کنیم بدین شکل است که در آن زمان ایرانی ها عقیده داشته اند که سرنوشت ایران و جهان در سال پیش رو در روز نوروز تعیین میشود از این رو نوروز را روز امید می نامیدند. از سری جشن هایی که مردم در آن زمان برای نوروز انجام میدادند می توان به موارد زیر اشاره کرد اوایل اسفند و زمان مناسب کاشتن سبزه و رسم و رسوم شکستن کوزه ، جشن چهارشنبه سوری آخر سال و همچنین کجاوه بازی و شال اندازی و قاشق زنی…
سفره هفت سین
یکی از مهم ترین آداب و رسوم های نوروزی که از گذشته تا کنون باقی مانده می توان به چیدن سفره هفت سین اشاره کرد که به طور کلی به دو دسته تقسیم می شود عناصری که جنبه نمادین دارند مثل سکه سمنو سبزه، و عناصری که جنبه خوراکی دارند مثل سیب و انواع و اقسام آجیل و شیرنی که هر کدام نماد یک چیز مخصوص و مهم باستانی است.
با وجود اینکه بسیاری از آیین های نوروز از میان ما رفته است و شکل سابق خود را از دست داده است اما همچنان نوروز به عنوان یکی از بزرگ ترین عیاد ما یاد میشود و مردم هم چنان حال و هوای نوروز و چیدمان سفره هفت سین را حفظ کرده اند و حتی کسانی که سالهاست از مهاجرت انها میگذرد رسم و رسومات نوروز را به جا می آوردند.
میتوان گفت مهمانی ها و میزبانی ها و دورهمی ها سفره های رنگارنگ نوروزی کنار هم بودن ها و گرفتن عکس های یادگاری و همه این هاست که به زنده نگهداشتن این عید بزرگ کمک میکنند .
